Kisahnya berawal dari sini....
Sampurasun!
Kenalin, nami abi (nama Saya) Ujang Darmawan, asli Sukabumi. Kelahiran 23 tahun yang lalu. Kalo kalian udah tau Saya, kayanya gak usah dijelasin panjang lebar, nya? Capé euy! Ya udah atuh, bisi pada belum kenal sama Aa' nu kasép (ganteng) baca aja carita sebelumnya
Sekarang, Ujang mau nyarita awal mula perjalanan hidup si Aa' kasép. Langsung aja ka carita pas Ujang lulus SMA. Dari kecil, Saya téh udah pengen jadi Polisi. Tah, waktu éta, ada seleksi umum masuk TNI - Polri di sekolah. Kesempatan Ujang, nih. Kalo misalnya lolos enak pisan hidup Ujang nanti. Apalagi jadi Polisi mah digandrungi cewek. Hehehe... kabita euy... (pengen nih)
Terus, Ujang ikut aja tes itu. Dengan PD, Ujang ikutin tes itu. Pas dimulai.....
Duh Gusti.... Naha hese kieu soalna? (Kenapa susah gini soalnya?)
Jadi pesimis gini euy...
Ya udah we lah. Ngitung kancing.
Beres tes, Ujang pulang dengan kepala tertunduk. Ujang mah cuma bisa pasrah ka Gusti Allah wé lah.
Beberapa bulan kemudian...
Temen saya lari ke rumah buat ngasih surat.
"Jang!! Ujang!!",
"Euy? Aya naon? (Ada apa?)",
"Hahh...Hahh...I..Ieu...(Ini)", Ujang ambil suratna,
"Ari ieu surat naon? (Surat apaan nih?)", kata Saya,
"Teuing atuh (Gak tau). Pokona mah, tadi aya Bapa-Bapa naek motor nanya alamat rumah Ujang. Nya, urang langsung we kadieu (Aku langsung aja kesini)", kata temen Saya téh. Ujang lagi di sawah belakang rumah sama Abah sama Emak. Pas dibuka, naha aya (kenapa ada) lambang Polres Sukabumi nya?
"Berdasarkan hasil tes yang saudara/i Ujang Darmawan lakukan pada tanggal 5 Mei 2014, dengan ini kami menyatakan bahwa saudara dinyatakan : LULUS
Saudara diwajibkan hadir di tahap seleksi selanjutnya di kantor polres Sukabumi.
Atas perhatiannya kami ucapkan terima kasih."
Alhamdulillah!! Ujang lolos jadi Polisi!! Ujang seneng bukan maen.
Udah gitu téh, pas hari H, Ujang berangkat ke polres dianter Bapak. Kalo tes fisik gitu mah, Ujang jagonya. Tapi kalo pengetahuan kaya gitu, angkat tangan Saya mah...
Sebulanan kalo gak salah Ujang ikut tes éta ieu (itu ini). Sampe akhirnya Ujang resmi dilantik jadi Polisi. Tugas awal-awal mah cuma jadi Polantas dulu. Gak kerasa udah setaun, baru Ujang gabung sama tim Mas Ari.
Udah banyak kasus yang Ujang tanganin selama 4 tahun jadi anggota tim Mas Ari. Tah, suatu hari Mas Ari téh nyuruh Ujang buat nyari buronan.
"Ini téh beneran buronan Mas?", kata Saya,
"Iya, udah bau tanah juga masih sempet-sempetnya jadi buronan",
"Widih! Warbyasah! Aweu..somé",
"Apaan tuh?",
"Itu tuh....yang artinya....hebat..",
"...Oh Awesome?",
"Nah itu! Hehe..",
"Alah... sok-sok'an lu? Sok Inggris bet dah",
"Heheh...maaf Mas, Ujang téh pengen agak gaul dikit gitu...",
"Hahah... ada-ada aja lu... *Ekhem* Ya udah Gua jelasin lagi ya?", Saya unggeuk (ngangguk), "Jadi, nih orang udah 1 tahun terakhir buron. Diduga pelaku ini tersangka pembunuhan dan pemerkosaan...",
"Waduh! Parah euy?",
"Emang. Gua aja kagak tau total jumlah korbannya. Tapi yang jelas, kata intel, Dia ada di sebuah kota di Jawa Barat. Ya... barangkali lu udah familiar ama tempatnya", ada yang Ujang gak paham dari omongan Mas Ari, "Lu ngerti kagak?",
"Mmm.... familiar téh naon? (tuh apa?)",
"*facepalm* Haduhh.... Jang... Jang... Familiar aja kagak tau...",
"Beneran, Mas! Demi Allah Saya mah gak tau",
"Hhh...ya udah dah. Familiar tuh, berarti udah gak asing lagi. Atau lu udah tau, gitu...",
"Ooo....Hehehe...Oke Siap Bosku!",
"Ya udah noh! Lu baca laporan misinya dah!", Awalna mah Ujang gak ngeuh......
Pas dibaca lagi.....
Kejadiannya di Kampung Saya...
The story starts from here...







0 komentar:
Posting Komentar